Οστεοπόρωση

Οστεοπόρωση

Η οστεοπόρωση είναι μια συχνότατη χρόνια νόσος. Στις δυτικές χώρες, περίπου το 20% των λευκών μετεμμηνοπαυσιακών γυναικών άνω των 50 ετών πάσχουν από οστεοπόρωση, βάσει των διαγνωστικών κριτηρίων του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.

Ο επιπολασμός της νόσου αυξάνεται σε συνάρτηση με την ηλικία: στις γυναίκες 50-59 ετών υπολογίζεται στο 4%, σε αντίθεση με τις γυναίκες 80 ετών και άνω, στις οποίες το αντίστοιχο ποσοστό είναι 52%.

Ο κίνδυνος που διατρέχει μια γυναίκα της λευκής φυλής να υποστεί οστεοπορωτικό κάταγμα μετά τα 50 χρόνια της ζωής της φτάνει το 40%, ενώ σε ηλικίες μεγαλύτερες των 75 ετών αντιστοιχεί το 65% των οστεοπορωτικών καταγμάτων.

Τα κατάγματα του ισχίου έχουν θνητότητα 20% τον πρώτο χρόνο, ενώ από τους επιζώντες καταγματίες 25% έχουν μόνιμο σοβαρό κινητικό πρόβλημα και ένα πρόσθετο 50% κάποιας μορφής κινητική επιβάρυνση.

Η κορυφαία οστική μάζα εμφανίζει διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών. Οι γυναίκες επιτυγχάνουν την κορυφαία οστική μάζα στο 25ο έτος ζωής για τα σπογγώδη οστά και στο 30ο για τα φλοιώδη, ενώ στους άντρες στο 30ο και στο 40ο έτος ζωής αντίστοιχα. Επίσης, στον άντρα μετά την επίτευξη της κορυφαίας οστικής μάζας στην ώριμη ηλικία, οι τιμές σχεδόν σταθεροποιούνται για πολλά χρόνια.

Αντίθετα, στη γυναίκα μετά την εμφάνιση των πρώτων κλιμακτηριακών διαταραχών, εμφανίζεται μια σημαντική οστική απώλεια της τάξεως του 0,5-1,5% ετησίως. Το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα έντονο κατά τη διάρκεια των 5 πρώτων μετεμμηνοπαυσιακών ετών, ενώ στην συνέχεια αμβλύνεται.

Αξιοσημείωτο είναι ότι μεταξύ του γυναικείου πληθυσμού υπάρχει εξαιρετικά μεγάλη ετερογένεια: το 70% των γυναικών ακολουθούν το μοντέλο της μέτριας αυτής οστικής απώλειας (0,5-1,5% ετησίως, δηλαδή 5-15% της συνολικής οστικής μάζας σε μία δεκαετία), ενώ το 30% εμφανίζει αυξημένο ρυθμό οστικής απορρόφησης (2-9% ετησίως, δηλαδή έως και 80% της συνολικής οστικής μάζας σε μία δεκαετία).